Aan het woord in een Utrechtse moeder. Laten we haar Hannah noemen. Ze blijft liever anoniem. In haar omgeving wordt verschillend gedacht over vaccinatie en het delen van haar verhaal. Toch is haar boodschap luid en duidelijk. “Luister naar wat je verloskundige zegt en vaccineer je.”

Naar welke stem luister je?

Hannah was eerst ook iemand die twijfelde en liet zich daarom niet vaccineren. Hannah: “Er wordt zo veel gezegd op social media over vaccinatie. Al die meningen, je wordt onherroepelijk beïnvloed. Naar welke stem moet je luisteren? Er gebeurt ook zo veel. Allerlei maatregelen waar je het mee eens en oneens kan zijn. Het is makkelijk om je erin te verliezen. Dat gebeurde bij mij ook. Ik werd er angstig van. Ik dacht: Ik wacht tot mijn kindje geboren is. Want het gaat niet alleen om mij, maar ook om mijn kind. Mijn intentie was goed, maar het heeft niet goed uitgepakt.”

Hoe het mis kan gaan

Hannah liep COVID-19 op aan het einde van het tweede trimester van haar zwangerschap. Ze moest naar het ziekenhuis waar het rap slechter ging. Na twee dagen moest ze naar de IC en aan de kunstmatige beademing. Als je geïntubeerd wordt, moet het kindje gehaald worden. Of de kleine er dan klaar voor is of niet. Baby’s kunnen dan prematuur (voor 32 weken) of extreem prematuur (voor 28 weken) geboren worden. Met vaak de nodige complicaties. Hannah: “Mijn zoontje is nu aan de beterende hand, hij komt gelukkig  iets aan. Maar hij moet nog heel wat tegenslag overwinnen omdat hij zo vroeg geboren is.” 

Waar vertrouw je op? 

Wat adviseert Hannah andere vrouwen die twijfelen? Hannah: “Mijn oproep: ga terug naar de zuivere stem. Luister naar de mensen die er echt verstand van hebben. Dat zijn de artsen, die zien de gevolgen, de buitenwereld niet. Laat je niet afleiden. Vraag je af waar je echt vertrouwen in hebt. Bij mij is dat mijn geloof. En ik vertrouw de artsen. Ik heb van dichtbij mogen meemaken hoe betrokken iedereen in het ziekenhuis is. Ze hebben hun uiterste best gedaan voor mij en mijn gezin. Gezorgd dat we zo veel mogelijk bij elkaar konden blijven en bij ons zoontje. Geen enkel moment hebben ze mij verweten dat ik niet gevaccineerd was. Dat was zo’n opluchting, daar was ik wel bang voor. Want het was tenslotte mijn eigen keuze.”

Samen zoeken naar oplossingen

Elkaar niet veroordelen, dat is sowieso meer nodig op dit moment vindt Hannah. “Alleen samen en met tolerantie kunnen we een uitweg vinden, niet met rellen, nutteloze discussies of complottheorieën.” Daarbij ziet zij een belangrijke rol voor de artsen en zorgverleners. “Om gepaste maatregelen te treffen is het belangrijk dat we de echte experts aan tafel zetten die weten wat er gebeurt. De problemen in de zorg zijn groot, het tekort aan zorgpersoneel, de hoge werkdruk. Dat andere soort zorg zoals operaties, en chemotherapie moet worden uitgesteld door corona, dat is vreselijk. Laten we nu, hand in hand, deze problemen aanpakken.”

Hoewel ze gelooft dat er nog heel wat beproevingen komen, is het ook belangrijk om de les hierin te zien. “Ik ben wakker geschud en besef dat ik een kans heb gekregen om het dit keer goed te doen. Mijn verhaal delen hoort daarbij.” 

En nu? 

Ondertussen gaat het goed met Hannah. Haar zoontje verblijft nog in het WKZ, hij is van de intensive care naar de medium care verplaatst.