“Tijdens mijn zwangerschap kreeg ik regelmatig een opmerking over de omvang van mijn buik. Blijkbaar was die nogal groot. Het was mijn eerste zwangerschap dus alles is nieuw en ik werd daar wel een beetje onzeker over. Ik heb dat met de verloskundige besproken en zij stuurde mij door om een groei echo te laten maken. Na deze echo was er een indicatie om verder onderzoek te doen. Conclusie: ik had zwangerschapsdiabetes, dat was rond 37 weken zwangerschap. De zorg werd door de verloskundige meteen overgedragen naar het WKZ. Ik kreeg verschillende afspraken en er is nog een echo gemaakt, waar ze een uur mee bezig zijn geweest, om eventuele aangeboren afwijkingen uit te sluiten. Met Rein ging alles prima gelukkig!” 

"Zwangerschapsdiabetes is een tijdelijke soort diabetes, die meteen over gaat na de bevalling. Vrouwen kunnen het krijgen vanaf de 24e week van de zwangerschap."

De bevalling

“Gezien de buikomvang van de baby werd besloten de bevalling in te leiden. We hadden een keus, vóór het weekend of erna. Dat was even schakelen, we dachten nog een aantal weken te hebben voor de bevalling, maar dat waren opeens slechts 6 dagen.” De bevalling werd ingeleid maar verliep anders dan gehoopt. “Omdat ik aardig uitgeput raakte en Rein door de suiker aan de grote kant was, lukte het niet goed en is er besloten om de vacuümpomp in te zetten. Bij de 3^e poging (en tevens laatste) is Rein geboren. Na de bevalling ontstond er bij mij nog een bloeding en kreeg ik hoge koorts. Ik werd daarom opgenomen en Rein ging preventief naar de neonatale medium care unit (MC). De eerste 24 uur mocht ik niet bij Rein zijn. Gelukkig was mijn vriend Rene er, die trouwens fantastisch werd opgevangen en begeleid op de MC, die veel bij Rein kon zijn. ''

De opname

Na een aantal dagen mocht Iris naar huis, maar Rein nog niet. “Rein achter laten in het ziekenhuis wilde ik écht niet! Ze hebben toen voor me geregeld dat ik een nachtje op de kraamafdeling kon blijven. Zo was ik slechts één verdieping van hem gescheiden. Dat voelde heel goed.” Hoewel Rein niet bij Iris mocht liggen, had zij het volste vertrouwen in de zorg die werd geleverd op de MC. “Het was een hele geruststellende gedachte dat hij in goede handen was.”

Weer thuis

“Door de inspanning, de complicaties, de ruggenprik én de hoge koorts is de bevalling een beetje aan mij voorbij gegaan. Alles wat daarvoor en daarna is gebeurd weet ik nog wel heel goed. Zo zijn we uiteindelijk op vijf verschillende afdelingen geweest binnen het geboortecentrum. En wat er echt uitspringt is dat iedereen is zó kundig, zorgzaam en vriendelijk is! Op alle afdelingen waar we zijn geweest. De bevalling, de opname van Rein en mijzelf is allemaal niet fijn geweest. De zorg en aandacht die we hebben gekregen en niet alleen voor mij en Rein maar ook voor mijn vriend, hij werd niet vergeten in dit verhaal, heeft er een enorme positieve stempel op gedrukt.

Thuis heeft mijn vriend in het begin alle basale zorg op zich genomen. Ik kon niet veel, moest nog behoorlijk herstellen. Nu gaat het met ons beide weer helemaal goed. Rein groeit goed en ik ga binnenkort weer aan het werk.

”Als laatste wil ik nogmaals een compliment geven aan iedereen die bij ons betrokken is geweest en ons heeft begeleidt tijdens deze bevalling. Heel veel dank!”